Koń domowy jest kopytnym ssakiem roślinożernym. Jego nazwa naukowa to Equus caballus należy do rodziny Equidae. 

Prehistoryczne konie

Historia konia domowego jest dobrze udokumentowana. Wiemy, ze jego bezpośrednim przodkiem był Eohippus ( tzn. koń jutrzenki lub świtu), który żył w eocenie 54-38 mln lat temu. Jego skamieniałe szczątki wskazują, ze był o wiele mniejszy od współczesnego konia domowego i miał zaledwie 40-50 cm wysokości, nie miał zębów ani rogów, nie był tez szczególnie szybki. Nie miał kopyt, lecz biegał na palcach jak pies. Na przednich kończynach miał cztery palce, na tylnych trzy. Jedyna ochronne zapewniało mu jego umaszczenie, gdyż posiadał pręgi jak u zebry, które czyniły go niewidocznym w zalesionym środowisku. Był roślinożercą i pozostał nim też wiele milionów lat później.

Pozostał roślinożercą, ale w wyniku ewolucji stał się większy, szybszy, rozwinął się także mózg.

Mesohippus, wielkości owcy i ciągle pasiasty biegał już dużo szybciej. Każda jego kończyna była zakończona już trzema palcami. Żył w epoce oligoceńskiej, czyli mniej więcej przed 30 milionami lat.

Pliohippus, żył w plejstocenie, był pierwszym koniem, którego nogi opierały się na jednym palcu. Konie tamtych czasów były wielkości kuca, zamieszkiwał stepy gdzie jedynym sposobem obrony przed atakami drapieżników była ucieczka, a głównym pożywieniem trawa. Konie dostosowały się do środowiska umaszczeniem. Początkowo nosiły jeszcze pręgi na szyi, zadzie i kończynach, ale potem przeważało jednolite brązowe umaszczenie.

Potem klimat zaczął się szybko zmieniać. W epoce lodowcowej i trochę później zaczęły kształtować się nowe strefy klimatycznie, a konie przystosowały się do nich. Różne warunki wpływały na kształtowanie się różnych ras.

Koń współczesny wykształcił się prawdopodobnie na tej części lądu, gdzie obecnie znajduje się Ameryka Pn. Z tamtych rejonów konie zawędrowały do innych części świata. Znaleziska kopalne wskazują, ze gatunek rozwijał się pomyślnie na obydwu kontynentach amerykańskich około dwóch milionów lat temu. Lecz po dłuższym czasie w dziwny sposób wszystkie konie wyginęły.

W tym czasie konie żyły również na innych kontynentach świata, jednak lądowy przesmyk został zalany przez morze, co uniemożliwiło naturalny powrót gatunku na kontynent amerykański.

Dopiero hiszpańscy kolonizatorzy sprowadzili ze sobą konie, przyczynili się do mimowolnie do rekonstrukcji wymarłego gatunku na teren Ameryki. Dzikie konie, zwane mustangami, nie są gatunkiem pierwotnie dziko żyjącym, lecz uciekinierami z hodowli.