Zmiany ewolucyjne budowy anatomicznej, a zwłaszcza kończyn i kopyt uczyniły konia zdolnym do przemierzania po twardym podłożu długich dystansów w poszukiwaniu pożywienia a jednocześnie obdarzyły go niezwykłą szybkościa, niezbędną, by umknąc drapieżnikom.

Najogólniej o budowie kopyta
  W drodze ewolucji z pierwotnie pięciu palcy, cztery zostały zredukowane i są jedynie szczątkowo rozpoznawalne w budowie kości śródręcza (śródstopia). Palec środkowy uległ natomiast silnemu powiększeniu i to on jako jedyny styka się z podłożem.
Poniższy rysunek przedstawia zestwa współpracujących ze sobą elementów dolnego odcinka kończyny

Podstawową funkcję nośną kopyta spełnia jego część kostna, w skład której wchodzą:

•  kość pęcinowa
•  kość koronowa
•  trzeszczka kopytowa
•  kość kopytowa

Wszystkie te pojedyncze kości połączone są ruchomo za pomocą ścięgien, będących przedłużeniem mięśni zginających i prostujących.

  Kość kopytowa obudowana jest puszką kopytową, która stanowi zewnętrzną osłonę zespołu tkanek, skomplikowanych systemów naczyń krwionośnych i splotów nerwowych. W jej obrębie wyróznić możemy:

•  jedną ścianę przenią,
•  dwie ściany boczne,
•  dwie ściany tylne,
•  dwie ściany wsporowe,
•  podeszwę rogową,
•  piętki

oraz jej najbardziej elastyczne elementy: chrząstkę kopyta i strzałkę.