Podstawową paszą objętościową suchą jest siano łąkowe. Jest ono podstawą żywienia koni, powinno być dostępne przez cały rok. Siano powinno być dobrej, jakości. Chodzi tu głównie, o jakość traw, które są na nie przeznaczone, a i również sposób jego przechowywania. Faza tzw. wypacania, czyli fermentacji, trwa 8-12 tygodni, zależnie od jego składu. W tym czasie nabiera aromatu i zwiększa się jego strawność, a także ulatniają trujące składniki jaskrów. Podanie koniom siana za krótko składowanego może spowodować nieżyt żołądka i jelit, a nawet ochwat.

Siano zbyt długo przechowywane traci wartości odżywcze i staje się mdłe. Nie dopuszczalne jest podawanie siana spleśniałego lub mokrego. Zakurzone siano powinno się zmoczyć najlepiej 2 godziny przed podaniem, co pozwoli dokładnie ociec wodzie. Przed podaniem siana trzeba sprawdzić jego, jakość i warto przyjrzeć się też barwie: dobrej, jakości siano ma kolor jasnozielony. Również zapach wskazuje na przydatność siana do skarmienia, nie powinno czuć stęchlizny i innych obcych zapachów. Ale to jeszcze nie wszystko, bardzo pomocną rzeczą jest także dotyk: bardzo miękkie i delikatne zawiera dużo liści, a mało łodyg, wiec ma dużą zawartość białka, a ma mało włókna oraz wapnia, magnezu, sodu z uwagi na to nie jest najlepszą paszą. Twarde szorstkie ma dużą ilość łodyg, a więc małą strawność. Zbyt późno ścięte można rozpoznać po za dużej objętości w stosunku do masy.

Siano łąkowe można urozmaicić sianem z lucerny siewnej lub koniczyny czerwonej. Dawka nie powinna przekraczać 1 kg dziennie. Siano z lucerny można podawać w postaci sieczki razem ze słomą. Główną rolą słomy jest wypełnianie przewodu pokarmowego, dającego poczucie sytości i pobudzenie do pracy jelit. Istotną zaletą słomy najlepiej podawana w postaci sieczki, jest to, że zmusza konia do dokładnego żucia oraz naślinienia paszy, co poprawia jaj strawność i wykorzystanie. Najlepsza jest słoma owsa i jęczmienia jarego. Zaleca się podawać mieszanki tych dwóch rodzajów słom.